เมื่อตั๋งโต๊ะ (ต่งจั๋ว 董卓) เผาเมืองลกเอี๋ยง (ลั่วหยาง 洛阳) เเล้วย้ายเมืองหนีกองทัพสิบเเปดหัวเมืองนั้น ซุนเกี๋ยน (ซุนเจียน 孙坚) ได้นำทัพเข้าเมือง เเละได้พบราชลัญจกรหยก เทียเภา (เฉิงผู่ 程普) ทหารเอกของซุนเกี๋ยน ได้เล่าประวัติราชลัญจกรหยกให้ซุนเกี๋ยนฟัง ความว่า

此玉是昔日卞和于荆山之下，见凤凰栖于石上，载而进之楚文王。解之，果得玉。秦二十六年，令良工琢为玺，李斯篆此八字于其上。二十八年，始皇巡狩至洞庭湖。风浪大作，舟将覆，急投玉玺于湖而止。至三十六年，始皇巡狩至华阴，有人持玺遮道，与从者曰：‘持此还祖龙。’言讫不见，此玺复归于秦。明年，始皇崩。后来子婴将玉玺献与汉高祖。后至王莽篡逆，孝元皇太后将玺打王寻、苏献，崩其一角，以金镶之。光武得此宝于宜阳，传位至今。近闻十常侍作乱，劫少帝出北邙，回宫失此宝。今天授主公，必有登九五之分。此处不可久留，宜速回江东，别图大事。

หยกนี้คือเมื่อครั้งที่เบ๊งโห (เปี้ยนเหอ卞和 ) พบหงส์เกาะอยู่บนหินที่เชิงเขาจิงซาน 荆山 เขาได้นำถวายฌ้อบุนอ๋อง (ฉู่เหวินหวาง 楚文王) เมื่อแกะออกจึงได้หยก สมัยฉินปีที่ ๒๖ จึงให้ช่างแกะเป็นตราราชลัญจกรแผ่นดิน หลี่ซือได้คิดอักษร ๘ ตัวแกะลงบนตรานี้ ปีที่ ๒๘ ฉินซีฮ่องเต้เสด็จประพาสยังทะเลสาบต้งถิง (ต้งถิงหู 洞庭湖) เกิดคลื่นลมแรงจัดพัดเรือจวนล่ม พระองค์จึงทรงนำราชลัญจกรหยกทิ้งลงในน้ำ ปีที่ ๓๖ ฉินซีฮ่องเต้เสด็จไปยังฮว๋ายิน 华阴 มีคนนำราชลัญจกรถวายคืนพระองค์ ราชลัญจกรนี้จึงกลับสู่ราชสำนักฉิน ปีต่อมา ฉินซีฮ่องเต้สวรรคต จื่อยิง子婴 ได้นำราชลัญจกรหยกถวายพระเจ้าฮั่นโกโจ (ฮั่นเกาจู่ 汉高祖) ต่อมาอองมัง (หวางหม่าง王莽)เป็นกบฏ เสี้ยวหยวนฮองไทเฮา (เสี้ยวหยวนหวงไท่โฮ่ว 孝元皇太后) นำตราราชลัญจกรนี้ตีหวางสวิน 王寻 และซูเซี่ยน 苏献 มุมหนึ่งจึงบิ่นไป จึงใช้ทองคำเลี่ยมเสริมไว้ ฮั่นกองบู๊ (กวงหวู่ตี้ 光武帝) ได้ตรานี้ที่หยีหยาง 宜阳 จึงใช้เป็นราชลัญจกรแผ่นดินต่อมาจนปัจจุบัน ครั้นเมื่อสิบขันทีก่อความวุ่นวายพาเสด็จหองจูเปียน (ฮั่นเซ่าตี้ 汉少帝) ไปยังปักคูสาน (เป่ยหมาง 北邙) นั้น เมื่อกลับวังพบว่าตรานี้หายไป วันนี้ตรานี้ได้แก่นายท่าน ที่นี่ไม่ควรอยู่นาน ควรรีบกลับกังตั๋ง คิดการใหญ่สืบไป

ภาพ : ซุนเกี๋ยน เทียเภา ภาพยนตร์โทรทัศน์ สามก๊ก 1994